สถาบันดนตรีบรูคลินบรูคลินนิวยอร์ก
20 ตุลาคม 2559
ในการแสดงละครเวที จดหมายถึงผู้ชาย นำเสนอที่ Brooklyn Academy of Music ในเดือนตุลาคมผู้กำกับสุดเปรี้ยวอย่าง Robert Wilson ร่วมมือกับ Mikhail Baryshnikov หนึ่งในนักเต้นชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงครึ่งหลังของ 20ธศตวรรษ. ทั้งสองพาเราผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายในชีวิตของ Vaslav Nijinsky นักเต้นชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษนั้น
Mikhail Baryshnikov ใน 'Letter to a Man' ภาพโดย Julieta Cervantes
ภาพที่คาดการณ์ไว้เหนือ proscenium ในระหว่างการแสดงนั้นมีข้อความที่ตัดตอนมาหลายส่วนของไดอารี่ที่ Nijinsky เขียนไว้ในช่วงหกสัปดาห์ในช่วงต้นปี 1919 เมื่อภรรยาและแพทย์ของเขากำลังเตรียมที่จะส่งตัวเขาไปที่โรงพยาบาล รายการไดอารี่มีพลัง - ซื่อสัตย์จริงใจ แต่ถูก จำกัด และไม่เลือกในลักษณะที่ทำให้พวกเขารู้สึกทันสมัยเกือบหนึ่งศตวรรษต่อมา นักเต้นในตำนานปรากฏตัวในการผลิตของ Brooklyn Academy อย่างแท้จริงและมีศิลปะ
ไดอารี่ทั้งหมดมีอยู่ในเวอร์ชันที่แปลโดยผู้เชี่ยวชาญโดย Kyril FitzLyon และแก้ไขโดยนักวิจารณ์การเต้น Joan Acocella: ไดอารี่ของ Vaslav Nijinsky: Unexpurgated Edition (Actes Sud, 1995 / สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์, 2549) การอ่านมันเจ็บปวดและสว่างไสว - ครั้งเดียวที่ศิลปินคนสำคัญเล่าถึงการเดินทางสู่ความวิกลจริตตามที่ Acocella กล่าว Nijinsky เขียนในช่วงเวลาที่เขารู้ว่าเขากำลังสูญเสียความคิดการเต้นรำและอิสรภาพของเขาในทุกครั้ง เขาเพิ่งอายุ 29 ปี
ลิล tjay ส่วนสูง
สมุดบันทึกประกอบด้วยสมุดบันทึกสี่เล่มพร้อมด้วยคำอธิบายข้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตของ Nijinsky ได้แก่ มื้ออาหารการย่อยอาหารการนอนไม่หลับและการมีปฏิสัมพันธ์กับภรรยาลูกสาวสมาชิกในครอบครัวและคนรับใช้คนอื่น ๆ เขาครุ่นคิดถึงการเมืองและปรัชญาหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งตลอดจนนักคิดและศิลปินในยุคนั้น เขาเลิกกินเนื้อสัตว์ เขาไปหาช่างตัดเสื้อ เขาให้เสื้อผ้าที่อบอุ่นแก่คนยากจนและต้องการให้พวกเขามากขึ้น
เพลงประกวดเต้น
เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะทำความเข้าใจและซ่อมแซมความสัมพันธ์ของเขากับภรรยาของเขา “ ฉันเป็นของคุณและคุณเป็นของฉัน / ฉันรักคุณ / ฉันรักคุณคุณ / ฉันต้องการคุณ / ฉันต้องการคุณ” เขาเขียนถึง Romula จากนั้นกล่าวหาว่าเธอทิ้งเขาเป็น“ ความตาย” ในขณะที่เขาอยู่ 'ชีวิต'.
นิจินสกีมีแผนจะสร้าง“ เงินล้าน” ด้วยการลงทุนในตลาดหุ้นประดิษฐ์ปากกาหมึกซึมรูปแบบใหม่และจัดพิมพ์ไดอารี่ของเขาด้วยความยากลำบากมาเกือบตลอดชีวิต เขาต้องการให้สคริปต์ถ่ายภาพมากกว่าเรียงพิมพ์เพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความเป็นจริง (“ มือ” ของเขา) การสร้างสะพานเชื่อมระหว่างยุโรปและอเมริกาจะทำให้ทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันเขาอ้าง
ตัวตนของเขาเปลี่ยนแปลงไปตามรูปร่างเมื่อเขาเขียน พระองค์คือพระคริสต์ เขาเป็นสัตว์ร้าย เขาเห็นเลือดในหิมะ เขาอยู่บนขอบเหว พระเจ้าช่วยเขา พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า
Mikhail Baryshnikov ใน 'Letter to a Man' ภาพโดย Julieta Cervantes
สมุดบันทึกรวมถึงจดหมายอ้อนวอนและบางครั้งก็ท้าทายถึง Serge Diaghilev ซึ่งชื่อของการแสดงของ Brooklyn Academy อ้างถึง ครั้งหนึ่งเคยเป็นคู่รักของ Nijinsky นักแสดงชาวรัสเซียผู้มีอำนาจถอนการอุปถัมภ์ของเขาหลังจากที่ Nijinsky แต่งงานในปี 1913 ซึ่งทำลายอาชีพนักเต้น Nijinsky เขียนว่า“ ฉันยุ่งมากกับการเต้นรำ การเต้นรำของฉันกำลังก้าวหน้า” เขาเรียก Diaghilev ว่า 'อาฆาตแค้น' และ 'สัตว์ร้ายที่กินสัตว์อื่น' จากนั้นก็ขอให้เขา 'นอนหลับอย่างสงบ'
การเต้นรำของเขาถือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับ Nijinsky “ ฉันขอโทษพวกเขาเพราะพวกเขาคิดว่าฉันป่วย” เขาเขียน “ ฉันมีสุขภาพที่ดีและฉันไม่เหลือเรี่ยวแรง ฉันจะเต้นกว่าเดิม…. ฉันจะไม่ถูกนำตัวเข้าโรงพยาบาลคนบ้าเพราะฉันเต้นเก่งมากและให้เงินกับใครก็ตามที่ขอฉัน”
ประโยคประกาศที่ดูเรียบง่ายของข้อความนั้นส่งมอบความคิดที่ซับซ้อนขณะที่พวกเขาหมุนเวียนจากความคิดหนึ่งไปสู่อีกความคิดหนึ่ง งานเขียนของ Nijinsky มีลักษณะร่วมกับการเต้นของเขาอย่างน้อยก็เท่าที่รูปถ่ายของเขาแนะนำ กล้องจับภาพเชิงมุมระนาบที่มีเส้นโค้งและเกลียวสลับซับซ้อน ภาพเหล่านั้นแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่น่าสมเพชและมีความสุขเทอะทะและมีชีวิตชีวาทั้งชายและหญิงพระเจ้าและสัตว์
ครูคนหนึ่งเคยบอกฉันว่าการฝึกอบรมเตรียมความพร้อมสำหรับงานสร้างสรรค์ แต่ไม่จำเป็นต้องกำหนดเนื้อหา ท่าทางดังกล่าวอธิบายการก้าวกระโดดครั้งใหญ่ของ Nijinsky ได้อย่างสมบูรณ์แบบจากการฝึกคลาสสิกของเขาที่ Mariinsky Ballet ที่โด่งดังในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กรวมถึงโรงเรียนเก่าของ Baryshnikov ไปจนถึงการสร้างบัลเล่ต์ใหม่ในฐานะนักออกแบบท่าเต้นสมัยใหม่คนแรก คำศัพท์อันทรงพลังในการเรียนของ Nijinsky ช่วยปรับความตระหนักรู้ของเขา แต่ไม่ได้กำหนดพารามิเตอร์ของท่าเต้นของเขา
prabal gurung มูลค่าสุทธิ
Nijinsky ทำ ช่วงบ่ายของ Faun, Jeux และ พระราชพิธีแห่งฤดูใบไม้ผลิ ในปีพ. ศ. 2455 และ พ.ศ. 2456 จากจุดชมวิวในช่วงเวลานี้เราสามารถชื่นชมความสำเร็จได้เช่นการเต้นรำที่มีชื่อเสียงการออกแบบท่าเต้นที่เป็นสัญลักษณ์แม้กระทั่งการจลาจลที่ พระราชพิธีแห่งฤดูใบไม้ผลิ เจ็บใจในโรงละครปารีส
การมีชีวิตอยู่มันบดขยี้ “ ฉันอยากมีชีวิตที่เรียบง่าย” Nijinsky เขียน “ ฉันชอบโรงละครและอยากทำงาน ฉันทำงานหนัก แต่ต่อมาฉันสูญเสียหัวใจเพราะสังเกตว่าฉันไม่ชอบ ฉันถอยออกมาเป็นตัวของตัวเอง ฉันถอนตัวออกไปลึก ๆ จนไม่เข้าใจคนอื่น ฉันร้องไห้และร้องไห้….”
Mikhail Baryshnikov ใน 'Letter to a Man' ภาพโดย Julieta Cervantes
กลับไปที่บรู๊คลิน: การผลิตของ Wilson จับช่องโหว่ที่คลั่งไคล้ของ Nijinsky ได้เล็กน้อยในขณะที่เขายอมจำนนต่อสิ่งที่อาจเป็นโรคจิตเภท การเคลื่อนไหวจู่โจมของ Baryshnikov มีความมั่นใจอย่างมาก สวมชุดทักซิโด้หรือสูทสีเข้มและแต่งหน้าสีขาวซึ่งอยู่ที่ไหนสักแห่งในสเปกตรัมตั้งแต่ Petrushka ถึง คาบาเร่ต์ เขาใช้เก้าอี้และชุดรูปทรงเรขาคณิตที่ทำให้เกิดการแสดงครั้งสุดท้ายของ Nijinsky ในเดือนมกราคมปี 1919 บางครั้งอารมณ์ก็ฉุนเฉียวขณะที่ Baryshnikov ยืนหันหน้าไปทางหน้าต่างที่เหมือนคุกบนผนังสีเทาโดยรวม แต่การกระทำนั้นฉลาดและ เซ็กซี่.
ติง asmr ชื่อจริง
ความแตกต่างของการแสดงละคร Jarring นำเสนอภาพรวมของความบ้าคลั่ง แสงไฟเปลี่ยนจากสีเขียวสดใสไปจนถึงลาเวนเดอร์ไปจนถึงสีขาวสว่างเป็นเงาและกลับมาอีกครั้งในขณะที่ซาวด์แทร็กนำเสนอเพลงแจ๊ส Tom Waits Henry Mancini เพลงพระกิตติคุณการยิงปืนกลและอื่น ๆ อีกมากมาย กระนั้นการแสดงที่ใช้พลังงานสูงและไฟกะพริบไม่ได้ช่วยให้การแสดงดูน่าเบื่ออย่างน่าประหลาดใจหรืออาจทำให้เป็นเช่นนั้นได้ การแสดงปิดท้ายด้วย Baryshnikov กรีดร้อง 'Nijinsky' ที่ดึงออกมาก่อนที่จะหายไปผ่านม่านสีแดงที่วางไว้บนเวทีเพื่อสร้าง proscenium ภายใน proscenium
Nijinsky ปิดท้ายไดอารี่และชีวิตสาธารณะด้วยจดหมาย 'ถึงมนุษยชาติ' และ 'ถึงพระเยซู' คำพูดสุดท้ายของเขาประกาศว่า“ je suis je suis” ในภาษาอังกฤษ:“ ฉันคือฉัน” การปรากฏตัวของเขาใน จดหมายถึงผู้ชาย เช็ดเวทีของสิ่งอื่นทั้งหมด
โดย Stephanie Woodard จาก Dance Informs.
ภาพ (บน): Mikhail Baryshnikov ใน 'Letter to a Man' ภาพโดย Julieta Cervantes
แนะนำสำหรับคุณ
