ผู้คนในปัจจุบันล้วนมีแนวโน้มที่จะอยู่ใน“ แวดวง” ของเรามากเกินไปดังนั้นการพูดการเข้าร่วมและการทำงานกับผู้ที่คิดและปฏิบัติเช่นเดียวกับเรา นักจิตวิทยาเรียกสิ่งนี้ว่า 'อคติเชิงยืนยัน' ซึ่งเป็นแนวโน้มที่จะแวดล้อมตัวเรากับผู้อื่นที่มีมุมมองความสนใจและพฤติกรรมคล้ายคลึงกัน อย่างไรก็ตามบางคนมีความอยากรู้อยากเห็นทางปัญญาและความกล้าหาญที่จะออกไปผจญภัยนอกเขตความสะดวกสบายนั้น แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับศิลปินที่หลายคนสร้างสรรค์เฉพาะกับผู้ที่สร้างผลงานคล้ายกับของพวกเขาเอง - แต่บางคนก็กล้าพอที่จะสำรวจงานศิลปะของพวกเขาร่วมกับคนอื่น ๆ ที่ผลงานสร้างสรรค์มาตรฐานไม่เหมือนของพวกเขาเอง Jodi Melnick และนักเต้นบัลเล่ต์แห่งนครนิวยอร์กสามคน ได้แก่ Sara Mearns, Gretchen Smith และ Jared Angle เป็นศิลปินสี่คนดังกล่าว
Mearns และ Melnick มีปฏิสัมพันธ์กันครั้งแรกที่ Danspace ในนิวยอร์กซิตี้ในเดือนมีนาคม 2015 อดีตเป็นนักเต้นบัลเลต์ที่ได้รับการยกย่องในนิวยอร์กซิตี้ คนหลังนี้เป็นนักออกแบบท่าเต้นอิสระที่มีผลงานว่า 'คนเดินเท้า' และ 'มินิมอล' Mearns อยากร่วมงานกับ Melnick หลังจากเห็นเธอเต้น “ เมื่อฉันดูการเคลื่อนไหวของเธอ - ร่อนไปทั่วพื้นด้วยความมั่นใจความมั่นใจความสง่างาม - ฉันรู้ว่าต้องเจาะลึกลงไปว่ากระบวนการของเธอคืออะไรและเธอเป็นใครในฐานะศิลปิน” เธอเล่า เมลนิคอธิบายในตอนแรกว่าลังเลเล็กน้อยที่จะร่วมงานกับนักเต้นบัลเล่ต์มืออาชีพเพราะ“ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันทำ” เธอกล่าว
มอร์แกน แมคเวน
เธอตกลงที่จะออกแบบท่าเต้นร่วมกับนักเต้นเหล่านี้ภายใต้ความเข้าใจที่ชัดเจนว่าเธอจะทำงานตามที่เธอคุ้นเคยนั่นคือการที่เธอเป็นศิลปิน Mearns กล่าวว่านั่นคือสิ่งที่เธอต้องการมีส่วนร่วมอย่างแท้จริง Melnick อธิบาย ที่น่าสนใจคือ Mearns จำได้ว่า Melnick มี“ ความเต็มใจที่จะดึงเธอเข้ามาในโลกและวิธีการทำงานของเธอ” เห็นได้ชัดว่าทั้งสองฝ่ายมีความเอื้ออาทรและความถ่อมใจอย่างน่าชมเชย และมันก็เริ่มขึ้น - Mearns, Angle และ Smith เริ่มสร้างผลงานเพื่อฉายรอบปฐมทัศน์ที่ Jacob’s Pillow ในเดือนตุลาคม 2015
Mearns อธิบายว่าพื้นที่ของ Pillow กลายเป็นส่วนสำคัญของงานได้อย่างไรโดยใช้วิธีการทำงานของ Melnick “ [Jodi] บอกเราว่าพื้นที่รอบตัวเราเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวของเรา” เธออธิบาย “ ไม่ใช่แค่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรา ผนังพื้นไฟผ้าม่านฝ้าเพดานทุกอย่าง เราจึงใช้มันที่หมอน” ทั้งสามคนจะแสดงงานอีกครั้งที่พิพิธภัณฑ์กุกเกนไฮม์ในนครนิวยอร์กในวันที่ 13 และ 14 พฤศจิกายน
โชว์รีล
นอกจากนี้วิธีการทำงานแบบใหม่สำหรับทั้งสามคน แต่เป็นธรรมชาติโดยสิ้นเชิงสำหรับ Melnick คือการ“ มอบสิทธิ์” ให้กับนักเต้นเมื่อออกแบบท่าเต้น “ พวกเขามีส่วนสนับสนุนร่างกายจิตใจวิญญาณ” เธอยืนยัน เมลนิคอธิบายว่ามีความคิดและจากนั้นขอให้นักเต้นลองเคลื่อนไหวบางอย่างเป็นผลจากนั้นอาจจะมีอีกสามอย่าง พวกเขาร่วมกันค้นหาสิ่งที่สะท้อนในร่างกายของนักเต้นและในผลงาน Mearns อ้างว่า“ Jodi นำ (Jared, Gretchen และ I) ไปสู่ระดับใหม่ของอำนาจในตัวเรา” ผ่านวิธีการทำงานนี้
มุมมองใหม่อีกประการหนึ่งที่ Mearns รู้สึกว่าเธอได้รับจากการทำงานในลักษณะนี้คือความหมายและ“ เรื่องราว” สามารถอยู่ในการเต้นรำได้ Melnick ไม่ได้อธิบายว่า“ มองหาความหมาย…. [เพราะ] มันอยู่ในร่างกาย - การยกแขนการขยับศีรษะ” Mearns เล่าว่า Melnick บอกกับพวกเขาว่า“ คุณตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวได้ แต่อย่าแสดงความคิดเห็น” เมลนิคอธิบายว่าสิ่งนี้มีจุดมุ่งหมายน้อยที่สุดโดยตัดทอนและทิ้งความมีคุณธรรมไว้เบื้องหลัง “ เมื่อ [ความเก่ง] หายไปจะเหลืออะไรอีกล่ะ?” เธอถาม. Mearns อธิบายว่าการเคลื่อนไหวอย่างมืออาชีพของเธอเป็นอย่างไร“ ภายนอก” ต่อผู้ชมและคู่ค้าของเธอ อย่างไรก็ตามการทำงานกับ Melnick สอนให้เธอรู้ถึงวิธีการมองเข้าด้านใน - เพื่อให้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่อยู่ภายในตัวเธอ
cli สตูดิโอเข้าสู่ระบบ
ตอนนี้เธอเห็นแล้วว่ามีเรื่องราวในการเคลื่อนไหวอย่างไรเช่นเดียวกับที่ Melnick เชื่อว่ามีอยู่ “ อย่าเพิ่มเรื่องเป็นคุณ” Mearns ยืนยัน “ คุณมีเรื่องราวจากการเป็นคุณอยู่แล้ว” แน่นอนเราทุกคนมีเรื่องราวของเราและวิธีการเล่าที่แตกต่างกันของเรา สำหรับพวกเราหลายคนโชคไม่ดีที่ผลลัพธ์ก็คือเรามีส่วนร่วมกับผู้ที่มีเรื่องราวคล้าย ๆ กันเท่านั้น - ประวัติศาสตร์ที่คล้ายคลึงกันความเชื่อที่คล้ายคลึงกันวิถีชีวิตที่คล้ายคลึงกันในโลก แต่พวกเราบางคนเช่นศิลปินทั้งสี่คนนี้มีความกล้าที่จะติดต่อกับคนที่อาจเล่าเรื่องที่แตกต่างออกไป พวกเขาสามารถแสดงให้เราเห็นทุกอย่างว่าเราไม่ต้องกลัวที่จะต้องออกไปผจญภัยนอกเหนือจากสิ่งที่สะดวกสบายสิ่งที่เรารู้ดี เช่นเดียวกับสี่ข้อนี้ผลลัพธ์ก็อาจเป็นได้ว่าเราสร้างเรื่องราวใหม่ ๆ ที่มีคุณค่าไม่ว่าจะเป็นในงานศิลปะและอื่น ๆ
โดย Kathryn Boland จาก Dance Informs.
ภาพ (บน): นักออกแบบท่าเต้น Jodi Melnick ภาพโดย Stephanie Berger